Wytwórnia produkująca również rowery, przyjęła nazwę: NSU, co oznaczało: Neckarsulmer Strickwaren Union. Skrót, wiązano również z nazwą miasta NeckarSUlm, mieszczącego siedzibę firmy, leżącego u zbiegu rzek Neckar i Sulm.

Motocykle sygnowano napisem "Neckarsulmer Motorrad". W roku 1901, zbudowano tu pierwszy motocykl, wyposażony w szwajcarski silnik Zendel (pięć lat później bramy fabryki opuścił pierwszy samochód).

Był to chłodzony powietrzem jednocylindrowy silnik o mocy 1,3 kW (1,75 KM). Konstrukcyjnie - był to praktycznie zmotoryzowany rower.

Jednostki napędowe, początkowo były sprowadzane z wyspecjalizowanych firm, dopiero później opracowano własne konstrukcje.

Silnik V-twin

Produkcja motocykli

W 1903 roku, firma rozpoczęła produkcję w pełni, motocykla swojej konstrukcji, a w 1904 miała w ofercie już sześć, różnych modeli (z silnikami własnej konstrukcji), o mocach: 1,5 kW, 1,7 kW, 2 kW, 2,2 kW (2 KM, 2,25 KM, 2,75 KM i 3 KM). Później produkowano także silniejsze, dwucylindrowe, widlaste silniki o mocy 2,2 kW i 3.7 kW (3 KM i 5 KM).

Czy ktokolwiek uwierzyłby, że "V-twin" nie jest nowym wynalazkiem? NSU już w 1905 roku wyprodukował bardzo popularną wersję 3 HP, a w 1909 wprowadził "V-twin" o pojemności prawie 1000 cm³. Jest jeszcze jedna ciekawostka - może myśleliście, że Audi A8 było pierwszym samochodem z aluminiową karoserią? Nic z tego - NSU już w 1923 roku, wyprodukowało aluminiowy model 8/24, ale nie o samochodach ma być na tej stronie.

Pierwsze logo

O poważnych zamiarach firmy w zakresie motoryzacji, świadczy działalność eksportowa, prowadzona przez jej przedstawicielstwa we Włoszech, Austrii, Szwajcarii, Francji, Belgii, Holandii, Anglii a nawet w Rosji. Napis "Neckarsulmer Motorrad" na zbiorniku paliwa został wkrótce zastąpiony nowym, znanym na całym świecie, znakiem NSU.

Model z 1911 roku

W 1911 roku, firma została przemianowana na Neckarsulmer Fahrzeugwerke AG, i przed wybuchem I Wojny Światowej, rozpoczęła również produkcję samochodów ciężarowych. I Wojna Światowa zahamowała nieco rozwój fabryki, produkcję pojazdów NSU zawężono w tym okresie, głównie do pojazdów przydatnych dla Wehrmachtu. Spora przydatność frontowa motocykli powodowała, że motocykle wyjeżdżały z hal fabryki bez przerwy, przez cały czas trwania wojny.

Pierwszy powojenny model NSU, z 1919 roku miał wypróbowany dwucylindrowy silnik widlasty, zamontowany w ramie rurowej i przekładnię pasową, które stosowane były jeszcze przez kilka lat. Ówczesne motocykle NSU, to masywne pojazdy z dwucylindrowymi silnikami 500 cm³, 600 cm³, 750 cm³, i 1000 cm³ o dużej mocy (oczywiście jak na tamte czasy). Właśnie ze względu na duże moce silników, przekładnia pasowa, co raz częściej okazywała się zawodna i dlatego zastąpiono ją przekładnią łańcuchową. Od 1911 roku, w niektórych modelach motocykli, stosowano resorowane tylne koło. Konstrukcja ta utrzymywała się do 1925 roku. Ze względu na stan nawierzchni ówczesnych dróg, nie można było rozwijać zbyt dużych prędkości jazdy, toteż dwustopniowa skrzynia biegów, była w zupełności wystarczająca. Dopiero w 1922 roku, zastąpiono ją skrzynią o trzech przełożeniach.

Jak każda licząca się firma, tak i NSU startowała w wyścigach, osiągając przez wiele lat, bardzo dobre wyniki. Związek ze sportami motorowymi, będzie się przewijał przez całą historię firmy. Sport, stał się siłą napędową nowoczesnych konstrukcji motocykli NSU, co umiejętnie przekładano na sukces handlowy konstrukcji dla przeciętnego użytkownika i klienta.

Od 1926 roku, firma ponownie przemianowała się, zmieniając nazwę na: NSU Vereinigte Fahrzeugwerke AG. Wszystkie modele z końca lat dwudziestych, miały podwójną ramę rurową, trzystopniową skrzynię biegów i samoczynne smarowanie silnika. Niektóre z nich miały podwójny - nożny i ręczny - system sterowania sprzęgłem. Motocykle tej marki cechowało bardzo staranne wykończenie, określane mianem: "NSU - finish", co znalazło uznanie wśród klientów firmy.

Kryzys gospodarczy pod koniec lat dwudziestych, nie ominął także fabryki NSU, co przełożyło się na poważne ograniczenie asortymentu produkcyjnego. Dotyczyło to szczególnie samochodów. W 1928 roku, wkrótce po wprowadzeniu w fabryce taśmy, tę część wytwórni zakupił koncern FIAT i zobowiązał się do produkcji samochodów włoskich, pod marką FIAT - NSU do roku 1932.

W 1931 roku NSU znowu "zmotoryzowało rower" wprowadzając model Motosulm. Sukcesy sportowe i idące za nimi zwiększanie sprzedaży, w latach 1933 - 1934, powiększyły potencjał ekonomiczny firmy, do tego stopnia, że przejęła podupadającą berlińską firmę Deutsche Industrie Werke AG, znanego producenta motocykli D - Rad.

Te sukcesy, w znacznym stopniu wynikały z zaangażowania w 1930 roku, wybitnego konstruktora motocykli angielskiej firmy Norton, Waltera Williama Moore'a. Moore był konstruktorem motocykla Norton CS 1 - będącego w tych okolicznościach protoplastą modeli OSL.

Moore skonstruował dwa silniki: o pojemności 500 cm³ i 600 cm³. Umieścił je w rurowych ramach z przednim widelcem typu Webb, wyposażył w wyścigową, trzystopniową skrzynię biegów marki Sturmey - Archer i gaźnik typu Amal TT. Motocykle te, spisywały się znakomicie na wyścigach. W 1931 roku Paul Ruttchen wygrał na takiej maszynie Grand Prix Austrii, a angielski zawodnik Tom Bullus, który przeszedł do NSU wraz z Moorem, zdobył Wielką Nagrodę Narodów w Monzie. Skonstruowany na bazie tego modelu supersportowy motocykl NSU SS 500 o mocy 14,7 kW (20 KM), zwany w świecie sportowym "Bullus - NSU", dał początek pojazdom nowej generacji, z silnikami wyposażonymi w górnozaworowy rozrząd (OHV).

W oparciu o te sukcesy sportowe, stworzono całą nową grupę motocykli przeznaczonych na rynek. Modele oznaczane OS i OSL, obejmowały klasy pojemności 200 cm³, 250 cm³, 350 cm³, 500 cm³ i 600 cm³.

W latach trzydziestych, program produkcyjny, wzbogacił się ponadto, o motocykle z silnikami dwusuwowymi o pojemnościach 200 cm³ i 175 cm³.

W roku 1936, kiedy NSU przejęło fabrykę rowerów Adama Opla, wprowadziło bardzo dobrze sprzedające się modele, o nazwach "Quick" i "Pony". Były to lekkie motocykle z silnikami o pojemności 98 cm³, które różniły się między sobą sposobem rozruchu silnika, liczbą przełożeń w skrzyni biegów oraz maksymalną szybkością. Ogółem wyprodukowano ponad 100 000 tych pojazdów.

W. W. Moore odszedł z firmy w 1939 roku (prawdopodobnie odejście spowodowane było zbliżającym się, nieuchronnym wybuchem wojny).

W 1939 roku, jak wiele innych firm tego okresu, NSU poszło na wojnę - Wybuchła II Wojna Światowa.

Zakłady NSU, traktowane po macoszemu podczas rozdzielania zamówień wojennych, w 1941 roku znalazły sposób, by zaistnieć na wojskowym rynku. Stworzyły motocyklowy ciągnik artyleryjski NSU Kettenkraftrad HK 101. Była to specyficzna konstrukcja - połączenie motocykla i pojazdu gąsienicowego. W latach 1941-44 wyprodukowano prawie 8 tysięcy tych pojazdów, potocznie nazywanych "brytfannami". Napędzał je czterocylindrowy silnik Opla Olimpii o mocy 37 KM. Jego odmianą był jednoosobowy, zdalnie sterowany nosiciel ładunków wybuchowych KFZ 2 Kettenkraftrad. Od października 1944 do lutego 1945 roku zakłady wyprodukowały 50 szt. tych pojazdów.

Zaledwie kilka tygodni przed końcem wojny, fabryka NSU w Neckarsulm, została częściowo zniszczona w wyniku nalotu bombowego. Po wojnie, hala fabryczna była używana jako warsztat napraw przez aliantów. Ale już w 1945 roku, NSU wyprodukowało 98 motocykli Quick, których produkcję kontynuowano razem z modelami 125 ZDB oraz 251 OSL.

Fabryka podniosła się z ruin i zaczęła rozwijać się bardzo szybko. Na miejsce szefa konstruktorów zatrudniono w 1946 roku Alberta Rodera, znakomitego konstruktora silników dwucylindrowych, z rozrządem górnozaworowym (2 x OHC), wyposażonych w sprężarkę, które przez długi czas, były przyczyną handlowych sukcesów firmy NSU.

W 1948 roku, gdy firma obchodziła 75-lecie istnienia, zaprezentowano motocykl FOX (model 101 OSB).

Na początku lat 50-tych zaczęto produkować skuter Lambretta na włoskiej licencji.

Na rynek wprowadzono modele Konsul I i II, o pojemności 350 cm³ i 500 cm³. Były to konstrukcje przedwojenne, tak jak produkowany w dalszym ciągu Quick. Wprowadzenie Konsula do produkcji miało na celu konkurowanie z BMW i Zundappem.

"Oldtimery" znikły w 1953 roku, kiedy to do produkcji wprowadzono model Max 250, który szybko zyskał miano niezawodnego.

W latach pięćdziesiątych, wyczynowe motocykle NSU - Rennmax-y, a zwłaszcza prostsze w konstrukcji Sportmax-y, były nie do pokonania w sportowych konfrontacjach. Wyniki zawodów z 1953 roku potwierdzają, iż NSU było klasą samą w sobie. A prędkości dochodzące do 130 km/h robią wrażenie.

Licencja na produkcje skuterów Lambretta skończyła się w 1955 roku i wtedy konstruktorzy NSU zaczęli projektować swoją własną wersje o pojemności 147 cm³ o nazwie Prima D, model ukazał się na rynku w 1956 roku. W niedługim czasie wyprodukowano kolejne wersje Prima III (150 cm³) i Prima V (175 cm³). Na początku lat 60-tych NSU miało gotowy model skutera opartego na konstrukcji motoru z 4-suwowym silnikiem, ale ponieważ sprzedaż skuterów spadla wycofano się z wprowadzenia go do produkcji.

Ostatni skuter opuścił taśmę produkcyjna w 1964 roku, a era motocykli zakończyła się w roku 1965 wraz z modelem Quick 50. Rowery również nie były już w pełni produkcją NSU, ponieważ wytwarzano je na licencji Heinemann'a.

W latach sześćdziesiątych produkcja samochodów zdominowała produkcję motocykli, a pod presją jednego z głównych posiadaczy akcji, dużego niemieckiego banku, firma NSU została sprzedana do koncernu VW/Audi w 1969 roku. Był to skutek ogromnych kosztów jakie NSU poniosło w związku z kłopotami z silnikiem Wankel stosowanym w samochodach.

Tak z lotu ptaka wygląda fabryka w Neckarsulm po 120 latach istnienia

W roku 1984 marka NSU przestała istnieć i została całkowicie zastąpiona przez koncern VW/Audi. Ale do dzisiaj Audi-Werke w Neckarsulm, który wyprodukował takie modele jak Audi A2, A6 i A8 są produkowane samochody. Zakład mieści się na ulicy o nazwie NSU Strasse.

W 1988 roku. Audi uświadomiło sobie jak ważna jest znajomość i uznanie historii koncernu i dlatego utworzyło departament pod nazwa NSU-GmbH, który jest częścią Audi Traditions GmbH.

Niestety, pomimo tego, stary salon wystawowy NSU, który znajdował się przy wjeździe do fabryki w Neckarsulm, na rogu NSU Strasse i Felix Wankel Strasse został zburzony jesienią 2001 roku.

Opracował: Pepe