Przeniesienie napędu z koła zębatego do tylnego koła następowało poprzez łańcuch rolkowy.

Silnik 125 ZDB (prawa strona)

Silnik 125 ZDB (lewa strona)

Ręczna zmiana biegów w prototypowych 125 ZDB

Silnik posiadał zblokowaną prądnicę z aparatem zapłonowym oraz zblokowaną "tylko" 3-biegową skrzynię biegów. Przełączanie biegów odbywało się poprzez ręczną zmianę biegów umieszczoną na kierownicy.

Taki model NSU 125 ZDB został zaprezentowany w prospekcie reklamowym z 1939 roku. Jednakże w tej wersji nigdy nie trafił on do produkcji seryjnej. W 1939 wyprodukowano 10 prototypów celem sprawdzenia osiągów i przeprowadzenia testów motocykla. W trakcie testów okazało się, że zmieniacz biegów w kierownicy nie spełnia swojej roli i często ulega awariom. Stąd też został on przekonstruowany i zastąpiony nożną zmianą biegów umieszczoną po lewej stronie silnika.

Motocykle produkowane do ok. 1948 roku były wyposażone w "kontrolkę biegu jałowego" (Leerlaufanzeige) w którą to nie był wyposażony żaden inny motocykl NSU. Wczesne modele (do ok. 1941 roku) posiadały skośnie usytuowaną świecę zapłonową w głowicy. Pojemność skokową podniesiono do 123 cm³, średnica cylindra wynosiła 52 mm a skok tłoka 58 mm. Po dokonaniu tych zmian moc silnika wzrosła do 4,8 KM. Licznik seryjnie był montowany w lampie i podświetlany żarówką znajdującą się wewnątrz lampy. Motocykl posiadał zamontowaną na głównym widelcu blokadę antykradzieżową. Skrzynka narzędziowa została zabezpieczona również zamkiem. W motocyklu zastosowano wówczas ogólnie stosowane hamulce szczękowe wewnętrzne (przód i tył). Zbiornik paliwa miał pojemność 10 litrów i zamykany był dużym korkiem. Zbiornik miał z obydwu stron tłoczone emblematy NSU, takie same jak te stosowane od 1936 w większych modelach 200 cm³.

Widok z miejsca kierowcy

Siodło kierowcy wyposażono w podwójną sprężynę napinającą. Podnóżki kierowcy były regulowane w zależności od wzrostu kierowcy. Nie stosowano chromu na tłumikach. Wbrew zapowiedziom nie rozpoczęto jednak seryjnej produkcji w 1939 roku. Wydrukowano więc w 1940 roku nowy prospekt reklamowy (wszyscy wtedy liczyli na zwycięstwo w wojnie i jej rychłe zakończenie). Przecież NSU 125 ZDB miał być motocyklem cywilnym. Produkcję seryjną rozpoczęto dopiero latem 1941 roku. Pierwsze motocykle trafiły jednak do Wermachtu. Przeważająca część motocykli miała jednak trafić do ludności cywilnej zasiedlającej nowo zdobywane tereny. Produkcja odbywała się do połowy 1944 roku. W tym czasie wyprodukowano 8 808 motocykli. Potem nastąpiła przerwa w produkcji tego modelu. Dopiero 4 lata późnej, w 1948 roku wznowiono produkcję. W tym roku wyprodukowano 2 358 sztuk (jeszcze pod koniec 1947 wyprodukowano 17 sztuk). Właśnie wtedy został zniesiony zakaz produkcji motocykli i NSU 125 ZDB było produkowane razem z NSU QUICK oraz rowerami.

Powojenny model 125 ZDB

Silnik z lewej

silnik w przekroju

Reklama 125 ZDB z końcowego okresu produkcji

W latach 1949/50 poprawiła się sytuacja surowcowa (zniesiono ograniczenia) i NSU 125 ZDB od 1950 otrzymało chromowane boki zbiornika paliwa, obręcze kół, jak również kierownicę i inne detale. Na zbiorniku zrezygnowano z tłoczonego emblematu i powiększono jego pojemność do 11 litrów. Logo NSU po obu stronach zbiornika było przykręcane śrubami i wykonano je z emalii.

Pod koniec produkcji w silniku stosowane były cylindry od modelu NSU Fox oraz tłoki od motocykla DKW RT 125 co podniosło moc do 5 PS oraz szybkość max. do 75 km/h. Pierwotne malowanie motocykla było czarne ze srebrzonymi bokami zbiornika paliwa. Szparunki w kolorze złotym występowały na zbiorniku, osłonie łańcucha, błotnikach, i skrzynce narzędziowej. Takie malowanie stosowano w wersji cywilnej motocykla. Jakie było malowanie w wersji Wermacht - nie wiadomo. Z pewnością stosowano jednak specjalne rodzaje farb. Malowanie motocykli z roku 1947/48 nie zmieniło się. Od 1948 motocykle NSU 125 ZDB zaczęto eksportować do innych krajów. W związku z tym motocykle w wersji eksportowej były malowane na niebiesko z białymi szparunkami. Od 1950 wprowadzono także kolor bordowy ze złotymi szparunkami. Przejście chrom/lakier na zbiorniku było również szparowane kolorem złotym.

W roku 1951 produkcję modelu NSU 125 ZDB zakończono. Bezpośrednim następcą modelu 125 ZDB został NSU Fox.

W latach 1947-1951 wyprodukowano 25 781 sztuk modelu 125 ZDB. Łącznie z produkcją wojenną wyprodukowanych zostało ok. 34 000 sztuk tego modelu.

Dane techniczne modelu 125 ZDB:

SILNIK, SPRZĘGŁO, SKRZYNIA BIEGÓW
Silnik	dwusuwowy, 1-cylindrowy z płaskim tłokiem
Średnica cylindra x skok tłoka	52 x 58 mm
Pojemność skokowa	123 cm3
Stopień sprężania	prototyp 1:6, seryjne 1:7,5 i 1:8,2
Moc maksymalna	4,8 KM (do 1948 r.) lub 5 KM (po 1948 r.) przy 4 600 obr/min
Smarowanie	mieszankowe 1:25
Instalacja elektryczna	Prądnica Noris 6 V / 25 W
Gaźnik	AMAL E 68/16 lub GRÄTZIN K 16 A, a od 1948 także BING AJ 1/16 N 776
Sprzęgło	cierne wielotarczowe mokre, rozłączane mechanicznie
Skrzynia biegów	trzybiegowa, zblokowana z silnikiem, z nożną zmianą biegów
Przełożenia skrzyni biegów	I bieg 1:3,0; II bieg 1:1,45; III bieg 1:1
Przeniesienie napędu	łańcuch rolkowy odkryty napędzający koło tylne od góry osłonięty pokrywą
PODWOZIE
Rama	konstrukcja z rur stalowych zamknięta, lutowana z podstawką centralną
Widelec przedni	prasowany z blachy stalowej z jedną centralną sprężyną śrubową oraz regulowanym amortyzatorem ciernym
Wymiary	długość: 1980 mm, szerokość: 680 mm, wysokość: 1000 mm
Hamulce	szczękowe wewnętrzne; średnica bębna hamulcowego Ø 125 mm
Układ jezdny	Obręcze kół o wgłębionym profilu 2,0 x 19", opony niskociśnieniowe z drutem stalowym 2,50-19"
Cieżar własny	85 kg
Dopuszczalne obciążenie	150 kg
Pojemność zbiornika paliwa	10 l, od 1950 roku 11 l
DANE EKSPOLOATACYJNE
Prędkość maksymalna	75 km/godz.
Zużycie paliwa	2,4 l/100 km

Opracował: Tadeusz "TaTy"