Wykonanie śruby jest prostym zadaniam dla każdego tokarza. Jedynym utrudnieniem może być brak nietypowego już dzisiaj pręta sześciokątnego "14" i konieczność jego frezowania. Z odpowiednio wytrzymałej stali (min. odpowiadającej klasie 8.8) należy wytoczyć śrubę M8 z kołnierzem (na rys. element B) i "nakrętkę" (na rys. element C). Oryginalna "nakrętka" wygląda na gwintowaną i spawaną do śruby po zakręceniu, jednak myślę, że alternatywnie można wykonać w niej otwór przelotowy fi8 i tak samo zatoczyć końcówkę śruby (aż do kołnierza), wcisnąć jeden element w drugi i zlutować mosiądzem (jak w oryginale) lub obspawać. Przed spawaniem wskazane jest wykonanie odpowiedniej fazy na spajanych elementach na spoinę. Oczywiście nie zapominając o wcześniejszym założeniu na śrubę płaskownika (na rys. element A). Spoinę na tak powstałym łbie śruby należy wyrównać, zaczyścić i zapolerować, aby nie była widoczna po chromowaniu.

Poniżej znajduje się rysunek elementów składowych:

Śrubę oddajemy do chromowania dopiero po zmontowaniu wszystkich trzech elementów. W oryginalnej śrubie tylko łeb wygląda na przygotowywany (polerowany) przed chromowaniem. Płaskownik był oryginalnie wykrawany wykrojnikiem na prasie, ale zastępczo można wykonac go ręcznie lub zlecić wycięcie laserem lub wodą. Jeśli ktoś chce mogę dostarczyć plik z obrysem wykonany w Corelu.

Płaskownik śruby jest przykręcany do ramy dwoma śrubami M6x15 (DIN 931) z użyciem zabezpieczających podkładek ząbkowanych zewnętrznie (współczesna norma DIN 6797 forma A). W oryginalnym wykonaniu śruby i podkładki były czernione. W większości przypadków spotykałem się w tym miejscu ze śrubami sygnowanymi "VERBUS", ale pewnie stosowano także wyroby marki "RIBE".