W nowej konstrukcji zastosowano ramę prasowaną znaną już wcześniej z modeli Fox i Lux,  zawieszenie przednie na krótkim pchanym wahaczu amortyzowane sprężynami śrubowymi oraz amortyzatorami olejowymi. Tylny wahacz kamertonowy z centralną sprężyną oraz niemal płasko położonym amortyzatorem olejowym w dużej mierze podobny do tego z NSU Lux, jednak znacznie wzmocniony. Dopiero w późniejszym modelu Supermax zastosowano dwa konwencjonalne amortyzatory umieszczone po bokach. Całkowitą nowością w NSU Max była konstrukcja rozrządu w silniku. Nazwano go Ultramax. Nie był to ani wałek królewski ani łańcuch. Rozrząd realizowany był  przez dwa korbowody. Główny projektant Albert Roder zastosował ten typ rozrządu we wszystkich modelach Max-a jak również później w Superfox, MAXI oraz dwucylindrowym silniku samochodu kompaktowego NSU Prinz.