W motocyklach z łańcuchowym przeniesieniem napędu na tylne koło istnieje konieczność okresowej regulacji jego naprężenia. Aby pomóc użytkownikowi ustawić wymagane naprężenie łańcucha konstruktorzy przewidują odpowiednie układy płynnego i precyzyjnego przesuwania osi koła. W większości przypadków są w tym celu zastosowane śruby z kontrnakrętką umieszczone w miejscu mocowania tylnego koła do zawieszenia. Tak też zaprojektowany jest naciąg w modelach 351/501/601 OSL. Składa się on z długich śrub "imakowych" M7 (nr kat. 51 806) wkręcanych w odkuwki ramy i zabezpieczonych przed odkręcaniem specjalnymi kontrnakrętkami (nr kat. 51 807). Co prawda istnieją odpowiednie normy dla tego typu śrub, jednak niestety ten rozmiar nie jest typowy i nie można takiej śruby zakupić w handlu. Kiedy więc oryginalna śruba jest zniszczona bądź zagubiona należy zlecić jej dorobienie. Sam stanąłem przed takim problemem, więc korzystając z pomiarów wykonanych przez innych posiadaczy motocykli tego typu przygotowałem odpowiednie rysunki wykonawcze, którymi niniejszym chciałbym się podzielić.

4-ty Rajd Partyzancki odbył się w dniach 22-24 maja 2015-go roku w Nałęczowie, pod hasłem "Ruszamy na szlak, jak za tamtych lat". Imprezę zorganizowała Lubelska Grupa Weterańska "Partyzant".

Rajd Partyzancki jest już dla mnie imprezą kultową, pomimo, że to dopiero jego czwarta edycja. Dla mnie wiążą się z nim same pozytywne wspomnienia, pomimo, że w poprzednich trzech edycjach byłem tylko widzem i miałem z tego powodu ogromny niedosyt. Kiedy więc rajd reaktywowano po ośmioletniej przerwie, nie mogłem nie skorzystać z zaproszenia od naszego forumowego kolegi Ceramika. Dodatkowym impulsem był pomysł organizatorów, aby przy okazji rajdu zrobić nieformalne spotkanie miłośników marki NSU i nawet przyznać w tej kategorii specjalne nagrody. Kiedy zbliżał się termin wyjazdu przyśpieszyłem prace nad moim NSU, który jeszcze w zimie rozebrałem celem kompleksowego pomalowania i wprowadzenia drobnych ale koniecznych poprawek. Jednak wkrótce zrozumiałem, że przez opieszaość lakiernika jednak nie zdążę z "enesem" i będę musiał wyruszyć zastępczym motocyklem, mieszczącym się w formule rajdu. Ostatecznie wybrałem się moim nie całkiem jeszcze sprawdzonym w dalszych trasach Iżem Planeta z 1963-go roku w oryginalnym stanie zachowania.  Tym razem przywiozłem motocykl na przyczepie (mój debiut w takiej roli) i być może przy innych uczestnikach, którzy przyjechali z podobnie odległych miejsc na kołach, wyszedłem trochę na cieniasa, ale przynajmniej wróciłem do domu suchy.