Lubię odrobić pracę domową, zanim wydam poważną sumę pieniędzy. Szybko zorientowałem się, że tylko dwóch producentów sprzedaje tłumiki wydechu w późniejszym typie – znany czeski dostawca/producent części NSU i polski producent. Większość postów na forum i w grupach na Facebooku sugerowała, że pod względem jakości i wierności oryginałom warto kupować czeskie. Krótko mówiąc – większość twierdziła, że są warte swojej ceny! Krótka uwaga na marginesie – mam zbyt wiele złych doświadczeń z chromowanymi wydechami, więc zdecydowałem się kupić zestaw bez chromu, zmodyfikować je tak, aby idealnie pasowały, a następnie je chromować. Zeszłej jesieni wybrałem się na targi Veterama Mannheim w nadziei, że zobaczę tłumiki osobiście. Kierując się ogólnym krojem i wykończeniem wybrałem czeski zestaw. Niedługo po zakupie reprodukowanego zestawu natknąłem się na oryginalny tłumik, którego wcześniej nie widziałem. Następnie położyłem tłumiki obok siebie i rezultaty były, że tak powiem, interesujące. Chcąc szybko posunąc sprawy do przodu, na MWB kupiłem też komplet tłumików polskiego producenta.

Przejdźmy zatem do sedna tego artykułu – porównania trzech tłumików – czeskiego, polskiego i oryginalnego tłumika.

Fot. 1. Widok trzech różnych tłumików wydechu od strony zewnętrznej. Od góry: czeski, polski i oryginalny.

Fot. 2. Widok trzech różnych tłumików wydechu od strony wewnętrznej. Od góry: czeski, polski i oryginalny.

Zróbmy teraz krótkie podsumowanie głównych różnic. Ale wcześniej poświęć trochę czasu, spójrz na zdjęcia i sam znajdź różnice.

Fot. 3. Widok z boku – pokazane różnice. Czerwony – czeski, niebieski – polski

Fot. 4. Widok z dołu – pokazane różnice. Czerwony – czeski, niebieski – polski

Na podstawie fotografii 3 i 4 główne różnice kopii w stosunku do oryginalnego tłumika to:
1. Materiał bazowy – blacha ocynkowana.
2. Kanciasty kształt zamiast gładkich krzywizn (jak jest w oryginale i polskich reprodukcjach).
3. Proste odcinki na górze i na dole ogona są zbyt duże.
4. Wgłębienia na ogonie są za długie i za wąskie.
5. Wspornik mocujący ma nieprawidłowy kształt (pełny promień).
6. Część rurowa jest spawana metodą TIG i następnie szlifowana.
7. Cztery szczeliny zamiast trzech.
8. Brak otworu w części rurowej.
9. Kołnierze są zbyt szerokie.
10. Trzy szczeliny, ale pozycja w lustrze. Brak otworu w części rurowej.
11. Spawane metodą TIG, ale nie szlifowane.
12. Zgrzewanie wtykowe. Należy zeszlifować na płasko.
13. Sekcje spawane metodą TIG.
14. Brak otworów odprowadzających skropliny.
15. Położenie i rozmiar szczeliny są różne.
Bystre oko dostrzega jeszcze mniejsze różnice, jakie występują w tłumikach reprodukcyjnych. Zanim przejdziemy do elementów zewnętrznych, poniżej zdjęcie wnętrza tłumików (dyfuzory usunięte). Nie ma tutaj zauważalnych różnic.

Fot. 5. Wewnętrzne osłony, w których mieszczą się dyfuzory. Od lewej do prawej: czeski, polski i oryginalny.

Przyjrzyjmy się teraz elementom wewnętrznym – dyfuzorom.
Na pierwszy rzut oka wszystkie trzy dyfuzory wyglądają niezwykle podobnie pod względem kształtu i konstrukcji.

 Fot 6. Widok ogólny. Od góry: czeski, polski i oryginalny.

Należy tutaj zwrócić uwagę na sposób konstrukcji korpusów dyfuzorów. Korpus oryginalnego dyfuzora jest w całości zespawany, natomiast polska reprodukcja posiada kilka miejsc spawów. Czeska zbudowana jest z rurki bezszwowej.

 Fot. 7. Szczegółowy widok końcówek dyfuzorów. Od lewej do prawej: czeski, polski i oryginalny.

Fot. 8. Widok z przodu. Od góry: czeski, polski i oryginalny. Zwróć uwagę na lukę w wersji czeskiej.

 
Patrząc na przednie części dyfuzorów, zauważalną różnicą jest rozmiar lub części stożkowe. Z jakiegoś powodu czeska replika ma wywiercony otwór, przez który spaliny mogą swobodnie przechodzić. Ta funkcja zdecydowanie zmieniłaby dźwięk wydechu. Przyjrzyjmy się projektom stożków. No cóż, np. przednia część czeskiej repliki w ogóle nie ma stożka, a jedynie prostą część przechodzącą w inną cylindryczną część. Polska replika posiada stożek w kształcie kopuły, który jest większy od oryginału. Dla lepszego zrozumienia spójrz na poniższy obrazek.

Fot. 9-10. Dyfuzor po stronie „wlotowej”, część stożkowa. Od góry: czeski, polski i oryginał.

A dla zainteresowanych wymiarami gabarytowymi i położeniem elementów zestawienie zdjęć z miarką.  

Fot.11. Wymiary gabarytowe dyfuzorów.

Podsumowując: Obydwa tłumiki reprodukcyjne omówione w tym artykule (podobnie jak inne części wydechowe NSU OSL) są usiane większymi lub mniejszymi błędami. Ale dla mnie wydaje się to dziwne – masz w ręku oryginał, żeby zrobić dobrą reprodukcję, ale jakoś decydujesz się na cięcie narożników i efektem końcowym jest coś, co wygląda jak oryginał, ale nie do końca odpowiada oryginałowi. Motywy takich działań pozostają dla mnie niejasne.
W sumie nie będę Ci mówić, który kupić, a którego unikać. Wszystko zależy od kupującego i jego preferencji. Zastanów się nad swoim budżetem i tym, co jest dla Ciebie ważne. Pamiętaj jednak, że najdroższa reprodukcja może być najbardziej niedokładna. Kupując reprodukowane części, przeprowadź rozeznanie! Jestem teraz „szczęśliwym” posiadaczem dwóch zestawów wydechowych do mojego NSU 501 OSL, ponieważ nie odrobiłem wystarczającej ilości pracy domowej i pozwoliłem, aby emocje podejmowały decyzje. Powodzenia!