W modelach OSL motocykli NSU stosowane były podnóżki kierowcy, przypominające swoim wyglądem, pedały rowerowe.

Konstrukcja podnóżka Nr kat. 90408

Miałem przez długi czas problem polegający na braku elementu, który łączy gumową nakładkę ze wspornikiem (korbą) podnóżka. Zdobycie oryginalnego elementu graniczy z cudem, dorabiane, dostępne na rynku replik, są nie zadawalającej jakości. Jedyną dostępną częścią tej konstrukcji, godną nabycia, są nakładki gumowe, ale co z resztą?

Sytuacja ta stała się motywem, który zachęcił mnie do własnoręcznego wykonania tej części.

Należało tylko, trafić na dobry wzór bocznej blachy elementu, aby nie wymyślać jej kształtu i tu miałem szczęście. Przypadkiem, trafił w moje ręce oryginalny element, wykorzystałem tą okazję i zwymiarowałem go.

Potem, wykonałem rysunki, które umożliwiły jego wykonanie.

Wymiary blachy podnóżka

Na podstawie rysunku technicznego, wytrasowałem kształt bocznej blachy, na materiale (blacha stalowa) o grubości 2 -2,5 mm.

Prostymi metodami ślusarskimi, uzyskałem element odpowiadający przedstawionym na rysunku wymiarom. Ogólnie, wystarczy zachować dokładność do 0,5 mm, najistotniejsze są wymiary, określające wzajemne położenie otworów, służą one późniejszemu zamocowaniu nakładki gumowej i zamocowaniu konstrukcji podnóżka do „korby”.

Uzyskaną, tym sposobem, gotową jedną blaszkę, wykorzystałem jako szablon traserski, do wykonania, pozostałych trzech (na dwa podnóżki w sumie potrzeba cztery).

Co dalej?

Dysponując replikami nakładek gumowych, resztę konstrukcji postanowiłem dopasować do nich. Dlatego opisane dalej rozwiązanie, różni się nieznacznie od oryginalnego.

Widok rozstrzelony podnóżka

Zamiast, długich stalowych prętów, przetkniętych przez mniejsze, skrajne otwory nakładki i zanitowane na blachach, użyłem prostych szprych od emkowskiej falbany.  Dzięki temu, uzyskałem efektownie zakończone, soczewkowym łbem śruby, posiadające odpowiednią sztywność. Za ich pomocą, przykręciłem boczne blachy do gumy, wykorzystując zwykłe nakrętki M5 (oczywiście lepsze byłyby pocieniane).

Pozostał jeszcze, kawałek rurki pomiędzy blachami, stanowiący główny element nośny podnóżka. Do tego celu, wykorzystałem zwykłą grubościenną rurkę hydrauliczną ½” (Ǿ 16 wew. Ǿ 22 zew), o długości 100mm (dokładnie takiej długości, jak nakładka gumowa). Rurka ta, idealnie weszła w zagłębienie, spodniej części gumowej nakładki.

Tak złożony zespół, poddałem spawaniu punktowemu, blach bocznych z rurką nośną.

Uzyskałem dzięki temu, sztywną konstrukcję, pozwalającą na bezproblemowe, wyjęcie nakładki gumowej, w celu jej wymiany lub w celu pokrycia konstrukcji podnóżka, powłokami ochronnymi.

Czego i wam życzę! – Prawda, że łatwe?