- Szczegóły
- Kategoria: Układ paliwowy
- TaTy Przez
- Nadrzędna kategoria: Technika
- Odsłon: 7219
Zestawienie typów gaźników AMAL oraz typów gaźników stosowanych w różnych modelach motocykli NSU
- Szczegóły
- Kategoria: Układ paliwowy
- TaTy Przez
- Nadrzędna kategoria: Technika
- Odsłon: 10508
Budowa gaźników Amal
W gaźnikach Amal charakterystyczne jest zastosowanie dwóch typów komór pływakowych. Pierwszy typ to komora z górnym zasilaniem paliwa, drugi natomiast posiada dolne zasilanie paliwa. Obydwa te typy spełniają identyczną rolę w procesie pracy gaźnika. Gdy kranik paliwa jest odkręcony, paliwo płynie przez gniazdo iglicy do komory pływakowej tak długo, aż pływak znajdzie się w najwyższym stanie paliwa i iglica przerwie jego dopływ.
Rys. 1. Typowy dwuprzepustnicowy gaźnik Amal z dolnym zasilaniem komory pływakowej. |
Zadanie komory pływakowej jest łatwo zrozumiałe. Skoro tylko stan paliwa w komorze pływakowej zmniejsza się (poprzez zassanie paliwa do silnika) opada pływak i przez to także iglica, przez co następuje ponowny dopływ paliwa. Ten sposób pracy pływaka utrzymuje poziom paliwa zawsze na równej wysokości.
Zamiana typu pływaka na inny (sam pływak, względnie jego waga) nie jest dopuszczalna. Jednakże gaźniki Amal nie są wrażliwe na małe wahania w tym względzie. Z komory pływakowej paliwo przepływa przez dolny otwór łączący do dolnej części gaźnika, poprzez główną dyszę paliwową do rozpylacza iglicowego. Równocześnie napełnia się paliwem także rozpylacz wolnych obrotów. W związku z tym, że poziom paliwa dąży do równowagi i osiągnięcia takiego poziomu jak w komorze pływakowej, paliwo pozostaje ok. 2mm poniżej wylotu rozpylaczy.
- Szczegóły
- Kategoria: Instalacje elektryczne
- TaTy Przez
- Nadrzędna kategoria: Technika
- Odsłon: 9943
Niemieckie systemy elektryczne motocykli - numeracja końcówek przewodów
Niemcy zawsze wiedli prym w normalizowaniu wszelkich zagadnień technicznych. Naturalnie dotyczyło to także instalacji elektrycznych pojazdów, często budowanych w oparciu o podzespołów różnych producentów, niejednokrotnie zamiennie w tym samym modelu. Nieuchronne stało się więc ujednolicenie oznaczeń charakterystycznych punktów schematów ideowych i fizycznych oznaczeń miejsc podłączania przewodów elektrycznych w poszczególnych podzespołach instalacji.